ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය අගය කරන සහ ක්‍රියාත්මක කරන මේ දිනවල (විශේෂයෙන් නාගරික යුවළ තුළ) දරුවන් බිහි කිරීම ප්‍රමාද කිරීම ප්‍රවණතාවක් බවට පත්ව ඇත. අඛණ්ඩ සංස්කෘතික වෙනස්කම් සමඟ වුව ද දෙමාපියභාවය තවදුරටත් කාලය සමඟ සහසම්බන්ධ නොවේ. ජෝඩු ඔවුන්ගේ මුල් හෝ 30 ගණන්වල මැද භාගය වන තෙක් දරුවන් ලැබීම කල් දැමීමට තෝරා ගනී.
පුද්ගලික ඉලක්ක, පරිණාමය වන ස්ත්‍රී පුරුෂ භූමිකාවන්, මූල්‍ය සැලසුම්කරණය සහ වෘත්තීය දියුණුව ප්‍රධාන තැනක් ගෙන තිබුණ ද මෙම තීරණය සශ්‍රීකත්වය සහ ප්‍රජනක සෞඛ්‍යය සඳහා සැලකිය යුතු ගැටලු ද ගෙන එයි.
නාරිවේද විශේෂඥ වෛද්‍ය සබියා මංගට් පවසන පරිදි බොහෝ යුවළයන් දරුවෙකු ඇති දැඩි කිරීම සඳහා ජීවිත කාලය පුරාම කැපවීමට වඩා ස්ථාවරත්වය සහ ස්වයං-තෘප්තිය සඳහා කැමැත්තක් දක්වයි.
“විවාහයට අදාළ සමාජ සම්මතයන් ද පරිණාමය වී ඇති බව අපට පෙනේ. මිනිසුන් ප්‍රමාද වූ විවාහයන් තෝරා ගනිමින් දරුවෙකු සැලසුම් කිරීමට පෙර එකිනෙකා තේරුම් ගැනීමට කාලය ගනිමින් සිටිති. මෙය විශේෂයෙන් සත්‍ය වන්නේ අභිලාෂකාමී, උසස් අධ්‍යාපනය සහ නායකත්ව භූමිකාවන් විශාල සංඛ්‍යාවක් අනුගමනය කරන සහ දරු ප්‍රසූතිය ප්‍රමාද කිරීමට තීරණය කරන කාන්තාවන්ට බව වෛද්‍ය සබියා පැවසීය.
ඒ සමඟම, IVF, IUI, ICSI, ඩිම්බ කැටි කිරීම සහ කළල සංරක්ෂණය වැනි සහායක ප්‍රජනක තාක්‍ෂණ (ARTs) ද විද්‍යාව තමන්ගේ පිටුපස ඇති බව විශ්වාස කරන බැවින්, මාපියභාවය කල් දැමීමට ජෝඩු අතර විශ්වාසයක් එක් කරයි.
නමුත් මිනිස් සිරුර තුළ ක්‍රියාත්මක වන ජීව විද්‍යාත්මක ඔරලෝසුව ගැන කුමක් කිව හැකිද?
බොහෝ ජෝඩු ප්‍රමාද වී මාපියභාවය තෝරා ගන්නා ආකාරය අපට දැකගත හැකි වුව ද, ඔවුන් සාර්ථක වුව ද, ස්වභාවධර්මය සැමවිටම අපගේ ජීවන රටාවට අනුකූල නොවේ. වැඩෙන වයසත් සමඟ කාන්තාවන් සහ පිරිමින් යන දෙඅංශයේම සහ විශේෂයෙන් කාන්තාවන් තුළ සරුභාවය අඩු වන බැවින් මෙය වඩාත් තීරණාත්මක වේ. ඇගේ වයස අවුරුදු 30 වන විට, ඩිම්බ ගණන හා ගුණාත්මකභාවය අඩුවීම හේතුවෙන් ඇගේ සරුභාවය අවුරුදු 35 න් පසු වේගයෙන් පහත වැටේ. කුඩා අවධියේ දී කාන්තාවන් අතර පූර්ව ආර්තවහරණයේ සංඛ්‍යාවේ වැඩිවීමක් ද අපට පෙනේ. පිරිමින්ට ශුක්‍රාණු ගණන, ගුණාත්මකභාවය සහ චලනය වැනි ඔවුන්ගේ ප්‍රජනක සෞඛ්‍යයේ වයසට සම්බන්ධ වෙනස්කම් ද අත්විඳිය හැකිය.
ස්වභාවිකව පිළිසිඳ ගැනීම සැමවිටම ART වලට වඩා ප්‍රමුඛතාවයක් විය යුතුය. නමුත් සංකල්පය නම් යුවළයන් බොහෝ විට සූදානම් වූ විට පහසුවෙන් පිළිසිඳ ගත හැකි යැයි උපකල්පනය කරන අතර දෙමාපියභාවය ප්‍රමාද කිරීම දිගටම කරගෙන යන බවයි. නමුත් ප්‍රමාද වූ දෙමාපියභාවය ඒ සමඟ විශාල අවදානමක් ද ගෙන එයි.
සැලකිය යුතු අභියෝග කිහිපයක් නම් ස්වභාවිකව පිළිසිඳ ගැනීමට අරගල කිරීම, ගබ්සා වීමේ අවදානම වැඩි වීම සහ ජානමය අසාමාන්‍යතා ඇතිවීමේ වැඩි සම්භාවිතාවයි.
චිත්තවේගීය හා මානසික අංශ ගැන කුමක් කිව හැකිද?
අසාර්ථක උත්සාහයන්, සමාජීය පීඩනය සහ සරු භාවය සඳහා වන ප්‍රතිකාරවල ශාරීරික ආතතිය විශේෂයෙන් කාන්තාවන්ට බලපෑ හැකිය. එම නිසා, දෙදෙනාම ඉක්මනින් සරුභාවය සඳහා පරීක්ෂාවට ලක් විය යුතුය.
ඉතින්, යුවළක් සඳහා දැනුවත් තේරීම් මොනවාද?
ප්‍රමාද වූ මාපියභාවය සම්පූර්ණයෙන්ම පෞද්ගලික තේරීමක් වුව ද එය නිසි සැලසුම් කිරීම සහ මග පෙන්වීම සමඟ කළ යුතුය. එය අනාගත සරුභාවයට හානි කළ යුතු නොවේ.
යුවළක් කළ යුත්තේ කුමක්ද?
පුරුෂයින් සහ කාන්තාවන් යන දෙදෙනාම ඔවුන්ගේ වයස අවුරුදු 20 ගණන්වල අගභාගයේදී හෝ 30 ගණන්වල මුල් භාගයේදී සරල සරුභාවය පිළිබඳ පරීක්ෂණයකට භාජනය විය යුතු අතර එමඟින් ඔවුන්ගේ ප්‍රජනක සෞඛ්‍යය පිළිබඳ යාවත්කාලීන කිරීම් ලබා ගත හැකිය.
ART වල වාසි සහ අවාසි තේරුම් ගැනීම, දැනුවත් කිරීම සහ දැනුවත් වීම සහ සරුභාවය ආරක්ෂා කිරීමේ විකල්ප ගවේෂණය කිරීම ඉතා වැදගත් වේ.
උදාසීන ජීවන රටාවකින් ඈත් වී සිටීම ද වැදගත් වේ. නිසි ව්‍යායාම, නින්ද සහ සමබර පෝෂණය ප්‍රජනක සෞඛ්‍යය වැඩි දියුණු කිරීම සඳහා වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි.
පවුලේ ඉතිහාසය පරීක්ෂා කර බලන්න, අක්‍රමවත් ඔසප් වීම, ශ්‍රෝණි වේදනාව වැනි රෝග ලක්ෂණ වළක්වා ගන්න.
කාලෝචිත ආකාරයකින් උපකාර පැතීම. වසරක අනාරක්ෂිත සංසර්ගයකින් පසු යුවළකට ගැබ් ගැනීමට නොහැකි නම් (විශේෂයෙන් කාන්තාව වයස අවුරුදු 35 ට වැඩි නම්) සශ්‍රීකත්ව විශේෂඥයෙකුගෙන් විමසන්න.
මූලාශ්‍රය – indiatvnews.com
